Krioterapia miejscowa

Krioterapia miejscowa (azot lub dwutlenek węgla)-metoda leczenia polegająca na bodźcowym, stymulującym zastosowaniu powierzchniowym temperatur kriogenicznych poniżej -100°C ( przy wylocie z dyszy -160°C) dla wywołania fizjologicznych reakcji na zimno w celu wspomagania leczenia dysfunkcji narządów ruchu. Działanie terapeutyczne krioterapii miejscowej to podwyższenie progu bólowego, zmniejszenie obrzęku, działanie przeciwzapalne, obniżenie napięcia mięśni, miejscowe przekrwienie okolicy chłodzonej.

Wskazania do krioterapii miejscowej:

• zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa,
• choroby zwyrodnieniowe stawów,
• reumatoidalne zapalenie stawów,
• zespoły bólowe kręgosłupa,
• zespół bolesnego barku,
• dyskopatie,
• tendopatie,
• naderwania ścięgien, zapalenia okołościęgnowe, zapalenia ścięgien,
• zwichnięcia, skręcenia, złamania,
• obrzęki,
• długo nie gojące się rany.