Krioterapia miejscowa (azot lub dwutlenek węgla)-metoda leczenia polegająca na bodźcowym, stymulującym zastosowaniu powierzchniowym temperatur kriogenicznych poniżej -100°C ( przy wylocie z dyszy -160°C) dla wywołania fizjologicznych reakcji na zimno w celu wspomagania leczenia dysfunkcji narządów ruchu. Działanie terapeutyczne krioterapii miejscowej to podwyższenie progu bólowego, zmniejszenie obrzęku, działanie przeciwzapalne, obniżenie napięcia mięśni, miejscowe przekrwienie okolicy chłodzonej.
Wskazania do krioterapii miejscowej: